Donderdag 7 juni was de revanche van Nederland tegen Servië. Vorig jaar op 1 oktober verloor Nederland immers de finale met 1-3 van Servië. Bondscoach Jamie Morrison startte met Laura Dijkema (sv), Lonneke Slöetjes (dia), Maret Balkestein-Grothues (p/l), en Anne Buijs (p/l), Yvon Beliën (mid), Nicole Koolhaas (mid) en Kirsten Knip (libero).
Het had een mooie wedstrijd moeten worden en we hoopten allemaal dat Nederland op zijn minst heel dicht bij Servië zou blijven met de punten, maar het liep allemaal vele malen beter bij Servië en Nederland kreeg haar spel niet onder controle. Servië liep vrij eenvoudig uit naar 3-10 en hoewel we even nog relatief dichtbij kwamen met 10-14, bewees Servië wie de sterkste was: de Serven wonnen eenvoudig met 15-25.
De tweede set leek iets beter te lopen voor de volleybaldames en we hadden zelfs even een voorsprong met 5-3. De eerste technische time-out was het nog 8-7, maar Servië stelde al snel orde op zaken en liep weer eenvoudig uit naar 8-12. Met name Tijana Boskovic was niet te stoppen. De jonge aanvalster had kracht en leek totaal niet moe te worden en sloeg keer op keer de ballen precies waar ze ze hebben wilde. Tijana scoorde dan ook het winnende punt en pakte de set met 19-25.
Morrison wisselde Lohuis voor Koolhaas en Oranje begon aan de derde set. Servië bleek wederom oppermachtig en Oranje leek niets in te brengen te hebben tegen de overmacht van de Serven. Al snel stond het 12-16 bij de tweede technische time-out, maar de volleybaldames gaven niet op. Morrison zette toen Stoltenborg en Plak in en opeens ging het spel lopen! Lange rally’s en goede reddingen en we maakten weer punten! Ook werd Marrit Jasper erin gewisseld vanwege haar opslag en met een ace kreeg Nederland weer wat lucht. Toch Gaf Servië zeker niet op en maar liefst matchpoints werden weggepoetst door de volleybaldames om vervolgens zelf tweemaal een setpoint te krijgen. Bij de tweede setpoint sloeg Oranje toe en we pakte de eerste set met 29-27 binnen! De stand in sets was nu 1-2.
De vierde set was alles of niets. Wilden we minstens een punt verdienen, dan moesten minstens twee sets winnen. Alles ging in deze set goed: de blokkering van Boscovic pakte keer op keer goed uit, mede dankzij de al jaren bij Münster spelende Juliët Lohuis. Bij 19-18 was er tijdens het spel een challenge aangevraagd vamwege het feit dat Morrison dacht dat een pancake bij de Serven niet zuiver was. De videobeelden spraken voor zicht en het punt ging naar Nederland. De Servische coach was het er niet mee eens en beklaagde zich bij beide scheidsrechters en werd getrakteerd op een gele kaart. Juliët’s service was verder ook prima in orde en de vierde set werd onder luid gejuich van het enthousiaste publiek gewonnen met 25-17. De stand was nu 2-2 en beide teams waren nu verzekerd van 1 punt. Het was nu zaak door te drukken en daar 2 punten van te maken, maar dna moest wel die vijfde set worden gewonnen.
En zoals de vier eerdere sets al lieten zien in hun opbouw van 0-2 naar 2-2, was het een spannende vijfde set. Nederland nam een voorsprong met 8-5, maar Servië bleef goed bij en bij 14-12 kwam Servië zelfs nog terug tot 14-14. Zo close had niemand verwacht dat deze wedstrijd zou worden. Meerdere matchpoints voor beide zeiden volgden en uiteindelijk maakte “Beukerij Buijs” korte metten met de Serven in de snikhete hal en Nederland won de set met 20-18. Servië was verslagen! 3-2 In sets en we mogen 2 punten bijschrijven in de ranglijst. Door deze winst staan we na week 4 op de vijfde plaats met 26 punten, gevolgd door Italië met 21 punten. Italië valt hierdoor echter buiten de final-6, omdat organiserend land China (7e plaats) automatisch de zesde plek krijgt toegewezen. Eerlijk? Nee, maar zo werkt het helaas nu eenmaal. De top-5 wordt aangevoerd door de VS met 11 gewonnen wedstrijden, daarna Brazilië met 10 en daarna Servië, Turkije en Nederland met ieder 9 gewonnen wedstrijden. De top-5 staat heel dicht op elkaar en veel hangt nu af van de laatste week.
Week 5 is voor Nederland in Stuttgart. Oranje komt daar uit tegen Turkije, China en Duitsland.
Nederland – Servië: 3-2 (15-25, 19-25, 29-27, 25-17, 20-18)
Bron: volleybal.nl
Brazilië, wat na week 2 op de tweede plaats stond had Tandara Caixeta opgesteld, de enorm sterke nummer 16 en dat bleek een goede keus, want Oranje had daar bijna geen weerwoord tegen. Tandara maakte gedurende vier sets maar liefst 31 punten tegen Nederland, wat na week 2 op de 5e plaats stond.
Nederland ligt met 0-2 achter en dat was niet waar de ruim 4000 toeschouwers voor waren gekomen. Het geklap werd harder, het gejuich oversteeg onze gehoorlimiet, maar alles was voor het goede doel. Oranje vond haar juiste ritme en pakte met goede aanvallen van Marit en Anne en daarna een heel sterke servicedruk van Laura een voorsprong van 14-8. Brazilië wordt volledig weggespeeld. Het publiek stond op de stoelen en met scanderen van leuzen en zwaaien van de klappers brengt Maret met een ace en Nicole met een block de stand naar 18-9. De Brazilianen weten niet wat hen overkomt. Anne slaat uiteindelijk de set naar 25-13 en we pakken met overmacht de derde set! De stand is op dat moment 1-2 in sets en we moeten die vierde set winnen, willen we minstens een put verdienen.
Jamie wisselt vervolgens Nika voor Celeste en al gauw staat het 8-1 en als Tessa dan ook nog een reeks opslagen krijgt, wordt die voorsprong alleen nog maar groter. Het lijkt er zelfs even op dat Korea niet eens boven de 10 gaat halen, maar uiteindelijk wordt deze set met 25-10 afgesloten.